اهدا پانصد دوچرخه از صلیب سرخ چین به هلال احمر مالزی در راستای فعالیتهای بشردوستانه

منبع: IFRC/ ترجمه: حامد صدیقی 

در کنار ساختمان سازمان جوانان جمعیت هلال احمر #مالزی، فضا با صفی طولانی از دوچرخه پر شده است. این دوچرخه ها از طرف جمعیت صلیب سرخ چین در راستای طرحی جهانی اهدا شده است. 

 

 

هدف از این طرح جهانی، تجهیز داوطلبان صلیب سرخ و هلال احمر به یک میلیون دوچرخه برای دسترسی بهتر به ویژه در مناطقی که دیگر وسیله ها به سختی تردد می کنند می باشد. 
نائب رییس صلیب سرخ چین، دکتر چن ژو، می گوید:

وقف در گذر تاریخ

ایرج افشار*
وقف‌نامه‌ها چه اهمیتی برای تاریخ ما دارد؟ جنبه اقتصادی، حقوقی، معماری، هنری و سیاحتی موقوفات، البته اموری است که در جای دیگر باید به آنها پرداخت. آنچه از نظر تاریخی در اساس وقف نهفته است به انگیزه واقفان برمی‌‌گردد. کسانی‌که در گذر زمان، مالی را وقف کرده‌‌اند، بیشتر دو انگیزه مورد نظرشان بوده است؛ یک، توجه به وضع اجتماعی و نیازهای همگانی در زمان‌‌های مختلف، دیگری طلب مغفرت و دعای خیر برای خود. به‌هرحال آنچه بود، نتیجه‌‌اش برای مردم بود. امروزه تشکیلات اداری و دیوانی مملکت به اندازه‌ای گستردگی دارد که دولت هر کار ضروری را انجام می‌‌دهد. در دنیای قدیم اما نیازهای عمومی به دست دولت‌ها انجام نمی‌‌شد. بسیاری از این امور بدین‌ترتیب به وسیله نهادوقف انجام می‌‌گرفت. در تاریخ، کسانی چون غازان‌‌خان، امرای کاکویی یزد، خاندان قراختاییان کرمان، علما، بزرگان و رجالی مانند رشیدالدین فضل‌‌الله و خاندان نظامی (سادات رکنی یزد) موقوفاتی مهم در زمان خودشان به یادگار گذاشتند. این موقوفات برای برآورده شدن آنگونه نیازهای مردم بود که دستگاه‌‌های دولتی توانایی یا تمایل چنین کارهایی نداشتند. به‌عنوان نمونه، بهاء‌‌الدین جوینی یکی از وزرای مهم دوره ایلخانان، در شهر یزد دارالشفایی از موقوفات ایجاد کرده بود. چرا؟ برای این‌که مسلما مردم آن‌جا بیمارستانی نداشتند. بنابراین وزیری از مال خودش در شهری که اصلا با او ارتباط خانوادگی نداشت، وقف می‌‌کند. نوع این کارها، مانند ساختن بیمارستان، پل و کاروانسرا در راه‌‌ها برای برطرف‌ساختن نیازهایی بود که همه مردم داشتند. تجار و اعیان یزد، همه کاروانسراهای راه یزد به طبس را ساخته‌اند. چنین اقداماتی بارها در تاریخ ایران رخ داده است که ما تنها در متن‌های تاریخ‌ها از آنها خبر داریم. موقوفات، مدرسه‌ها و کاروانسراهای وقفی، تاسیساتی به‌شمار می‌آید که اشخاص پدید آورده بودند. خود آنان به جای نماند و حتی وقف‌‌نامه‌‌هایشان به دست ما نرسید.

الگوسازی در کار خیریه

 

نویسنده: حامد صدیقی

تاکنون موارد مختلفی از فعالیت‌های نیکوکارانه  دیده و شنیده‌ام که مرا به تحسین واداشته است. بسیاری از این فعالیت‌ها نه در دیگر کشورها که در ایران اتفاق افتاده و من در استان یزد شاهد آن بوده‌ام. شاید ویژگی آن همین بومی بودن آن بوده است. یعنی فرد نیکوکار با توجه مشکلات پیرامون خود نسبت به انجام کار خیر اقدام کرده است و برای من این دیدگاه خاص و روشن فرد نیکوکار بوده که تبدیل به یک الگو شده است. به این‌گونه که شاید گاهی فرد مهم نباشد و چیزی که اهمیت داشته باشد نگاهی است که فرد نیکوکار دارد و این نگاه سپس گسترش پیداکرده است. چه بسیار افرادی هستند که با نیت نیکوکارانه نسبت به انجام کار یا وقف اقدام می‌کنند اما این کار با توجه به مشکلات اطراف نبوده و یا درد زیادی در اطراف خود را درمان نکرده است. هر چه نگاه ژرف‌تر باشد تأثیر انجام کار خیر می‌تواند بیشتر باشد.

یکی از مشکلات استان همیشه کم‌آبی بوده است. همین مسئله توجه نیکوکاران زیاد یزدی را درگذشته به خود جلب کرده است. به‌گونه‌ای که بسیاری از وقفیات در مناطق مختلف استان یزد، وقف چاه آب بوده است. به‌گونه‌ای که فرد نیکوکار چاه آب و یا راه‌آبی را در یک منطقه روستایی را وقف سرسبزی و آبادانی منطقه‌ای می‌کرده است و از سوی دیگر همین امر سبب تسهیل استفاده مردم منطقه از آب شرب می‌شده است و آثار بعضی از این فعالیت‌ها به حدی بوده که بعد از گذشت قرن‌ها هنوز آن منطقه به‌واسطه این کار نیک سرسبز مانده و مردم این دیار از آن استفاده می‌کنند. و یا حتی بعضی  بادگیرهایی که ساخته و وقف‌شده تا مردم بتوانند در این منطقه کویری و گرم از آن استفاده کنند.

یا یکی از خیرین در شهر یزد در چندین دهه قبل با نگاهی ژرف  نسبت به ساخت و سپس نگهداری یک یتیم‌خانه، مدرسه، یک مرکز درمانی و یک مرکز تفریحی اقدام کرده که این فعالیت نیکوکارانه دهه‌ها توانسته هم اثرات مثبت بسیار زیادی بر مردم منطقه گذاشته و هم نگاه این نیکوکار، خود گسترش پیداکرده و بعدازآن ، وقفیات ازاین‌دست گسترش پیداکرده است.

گاهی اوقات نگاه روشن و مهربان بعضی نیکوکاران مرا به فکر فرو برده است به‌گونه‌ای که گمان نمی‌رفته درگذشته این‌چنین تفکراتی وجود داشته باشد. به‌عنوان‌مثال چندی پیش در حاشیه همایش تجلیل از نیکوکاران و واقفین یکی از شهرستان‌های استان یزد، وقف نامه‌ای را دیدم که بیش از دو قرن پیش صورت گرفته بود و در آن فرد نیکوکار زمینی را برای کار زراعی وقف کرده و تصریح کرده بود که از محل درآمد زمین؛ غذای سگ‌های ولگرد منطقه تأمین شود. مسئله حمایت از حیوانات یکی از مواردی است که شاید در حال حاضر نیز توجه زیادی به آن نشود ولی این‌که در قرن‌ها پیش این‌چنین تفکری در انجام کار خیر بوده نشان می‌دهد صرف انجام کار خیر و وقف، بدون توجه به مشکلات اطراف و حل مسائل پیرامونی شاید چندان کارساز نباشد.  

ازاین‌گونه نگاه‌ها و موارد در اطراف بسیاری از ایرانیان به‌خصوص درگذشته  شاید زیاد دیده شود و الگوی من در کار خیر و نیکوکاری، تفکر این‌گونه افراد است که در کار خود به‌کاربرده‌اند. به هنگام انجام کار خیر، چه‌بهتر چشم‌ها را خوب بازکرده و با نگاهی رها و روشن سعی شود در جهت حل مشکلات پیرامونی که گریبان گیر مردم اجتماع‌های محلی بوده حرکت شود.

 

مثالهایی از حمایتهای روانی اجتماعی در بلایا توسط صلیب سرخ کشورهای مختلف

• بعد از گروگانگیری در مدرسه بسلان سال 2004، فدراسیون بین ­المللی و جمعیت­ صلیب ­سرخ­ روسیه، مرکزی راه­ اندازی کردند که برنامه بازدید پرستاران و کمپ­های تابستانی را برای کودکان تحت­ تاثیر انجام می­داد.

 

• در سیرالئون، دخترانی که بعداز ربوده­شدن توسط گروه­های مورد تجاوز قرار می­گرفتند، بعداز بازگشت به ­اجتماع با آزار و داغ ننگ روبرو بودند. صحبت­های درون جامعه آنان باعث شد، درک آنان از دختران و سلامت آنان بالاتر برود. این اقدامات سب ب­شد، تجاوز کاهش ­یافته و بازگشت کودکان به­ جامعه­ شان تسهیل شود.
• درجریان سونامی اقیانوس هند، درکنار یکی از گورهای دسته­ جمعی، خانه­ عزاداری راه اندازی شد که مردم بتوانند به­ احترام درگذشت­گان سکوت کنند. این خانه بعدا به مرکز گردهمایی اجتماعی درآمد. 

 

• پرستار نوریا آلیولینا، بیمارش را صدا کرد، 48 ساله، که به­عنوان روانشناس در یک مهدکودک کار می­کرد، قبل از آن­که شوهرش در حادثه­ای در معدن زغال­سنگ

افزایش تاب آوری با کمک خیاطی

احلم ازدمیر در جامعه ای چند فرهنگی در حومه شهر لاهه هلند زندگی می کند. در ده سال گذشته، او دو روز در هفته را داوطلبانه به آموزش خیاطی به زنان مهاجر می پردازد. سال گذشته او برنده جایزه " قهرمان لاهه" در بخش فرهنگی را از آن خود کرد.

جمعیت صلیب سرخ هلند سعی می کند با کمک داوطلبانی همچون احلم به جمعیت زیاد مهاجر کمک کند  بیشتر به خود متکی داشته باشند.

ارتباط داوطلبی با تاب آوری

بهار عزیزی به تازگی در رشته روانشناسی فارغ التحصیل شده و داوطلب جدید صلیب سرخ هلند شده است. با پیشینه آکادمیکش، بهار تحقیقات خود را بر ارتباط تاثیر داوطلبی بر تاب آوری  و توان سازگاری و بازگشت به شرایط عادی بعد از شوک متمرکز کرده است.

بهار می گوید:" وقتی برای اولین بار به مرکز صلیب سرخ در محله رفتم به گرمی مورد استقبال قرار گرفتم. جایی بود که مردم محله آنجا دور هم جمع می شدند.  فعالیت داوطلبانه مردم در صلیب سرخ باعث شده بود که با هم صمیمی بشوند. "

بهار یکی از 24 محققیست که توسط برنامه داوطلبان سازمان ملل بر روی گزارشی در خصوص 15 اجتماع شکننده که بحران را پشت سر گذاشته اند فعالیت می کند که در قالب گزارش جهانی داوطلبی سازمان ملل قرار است منتشر شود.

بهار می گوید هیچ اجتماعی تاب آور نخواهد بود مگر اینکه تاب آوری افراد تضمین شده باشد. "وقتی اعضای اجتماع برای کار داوطلبی در مرکز صلیب سرخ دور هم جمع می شوند، شروع به دوستی، گسترش شبکه اجتماعی ، یادگیری از یکدیگر و اعتماد به هم می کنند و همه اینها فاکتورهای مهم تاب آوری هستند. "

بهار ادامه می دهد"داوطلبی به مانند منبعی برای قوت و توانمندی، تاب آوری و همبستگی و انسجام اجتماعی است. به عنوان مثال در محله موئرویک فعالیتهایی همچون خیاطی یا آموزش نحوه واکنش در شرایط اضطراری آنها را برای زندگی در شرایط سخت آماده می کند".

این تنها یک مثال از ارتباط بین فعالیت داوطلبی و تاب آوری است. در شش ماه آینده قرار است گزارشها و مثالهایی از این دست در سراسر جهان جمع آوری شود که می تواند ابزار بسیار مهمی برای فدراسیون و جمعیتهای ملی صلیب سرخ و هلال احمر باشد تا بهتر به خط مشی گذاری در خصوص فعالیت داوطلبی بپردازند.

منبع: https://media.ifrc.org/ifrc/2017/05/03/volunteers-sewing-seeds-of-resilience-within-communities/

فعالیت جوانان صلیب سرخ و هلال‌احمر در کشورهای جهان

افزون بر 190 کشور در قالب جمعیت‌های ملی عضو فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال‌احمر هستند و بیش از نیمی از داوطلبان جنبش بین‌المللی صلیب سرخ و هلال‌احمر را جوانان تشکیل می‌دهند. طبق خط‌مشی فدراسیون  در خصوص جوانان که در سال 2011 تصویب و  سال 2017 مورد بازبینی قرار خواهد گرفت، اصطلاحات "جوان" و "جوانان" در فدراسیون بین‌المللی، افرادی که در ردهٔ سنی 5 تا 30 سال قرار دارند را در برمی‌گیرد که شامل کودکان (5 تا 11 ساله)، نوجوانان (12 تا 17 ساله)، و جوانان (18 تا 30 ساله) هست. جوامع ملی به‌طور منطقی به‌وسیلهٔ این محدودهٔ سنی هدایت می‌شوند تا تعریفی مختص به خودشان بر طبق قوانین محلی، قاعده‌های اجتماعی و محتواهای فرهنگی برای اصطلاح "جوان" به تصویب برسانند.

در این خط‌مشی تأکید شده " جوانان در تمامی فعالیت‌های مربوط به جوامع ملی خود با در نظر گرفتن مهارت‌ها و تجارب مربوط به سنین خاص و همچنین ایمنی و مؤثر بودن، به کار گرفته می‌شوند. آن‌ها برای مشارکت کامل در برنامه‌ریزی، طراحی، دریافت و بازنگری خدمات هلال‌احمر و صلیب سرخ، تشویق می‌شوند چه آن دسته که در آن مشارکت می‌کنند و چه آن بخش که در آن منافعی دارند. جوامع ملی برای جوانان داوطلب و به‌طور خاص رهبران جوان فرصتی را برای تصمیم‌گیری نه‌تنها در سطح ملی بلکه در سطح بین‌المللی فراهم می‌آورد.

 

 

جوامع ملی در رابطه با داوطلبان جوان هنگامی‌که تشخیص دهند این داوطلبان نیازی متفاوت و یا اضافی نسبت به داوطلبان بزرگ‌سال دارند با آن‌ها مطابق باسیاست داوطلبی فدراسیون جهانی رفتار می‌کنند. در جوامع ملی خاص مراقبت ویژه برای حفاظت از جوانان با به‌کارگیری آن‌ها اتفاق می‌افتد."[i]

 

 

هم‌چنین در اسناد بالادستی فدراسیون، انتشارات و آموزش‌ها توجه ویژه‌ای به جوانان صورت گرفته به‌گونه‌ای که در بسیاری از موضوعات هم چون تغییرات اقلیمی، مداخلات روانی اجتماعی در بلایا، آمادگی در  برابر بلایا، تغییرات رفتاری، پیشگیری از آسیب‌های هم چون ایدز و اعتیاد، کاهش مخاطرات بلایا، هشدار سریع در جوامع محلی و ... گزارش‌ها و کتب ویژه جوانان تدوین‌شده و در بسیاری از اقدامات و مداخلات نقش جوانان پررنگ دیده‌شده است.

 

 

جوانان صلیب سرخ در کشورهای اروپایی