توماس پیکتی: قبلا اخطار داده بودم

 

 

همان طور که «برنی سندرز» سیاستمداری است که جنبش «اشغال وال استریت» در آرزویش بود، «توماس پیکتی» را هم می‌توان مسامحتاً نظریه‌پرداز کبیر عصر نابرابری (و پوپولیسم و کژکاری سیاسی ناشی از آن) دانست. کتاب «سرمایه در قرن بیست‌و‌یکم» که در سال ۲۰۱۳ در فرانسه و شش ماه بعد در آمریکا منتشر شد، علی‌رغم حجم زیاد ۷۰۰ صفحه‌ای‌اش، پرفروش ترین کتاب «انتشارات دانشگاه هاروارد» تاکنون بوده است. او توانست معادله‌ی انتزاعیِ r> g را - عبارت کوتاه‌شده‌ی او برای بیان این واقعیت که بازگشت سرمایه بیش از رشد اقتصاد به طور کلی بوده است- به گفتمانی نسبتا مشهور تبدیل کند که هم‌اکنون موضوع فیلم مستندی به همین نام است. همیشه اتفاق نمی‌افتد که یک اقتصاددان دانشگاهی این گونه مورد توجه قرار گیرد. این در حالی است که در سال ۲۰۱۴ ، لَری سامرز، وزیر سابق خزانه‌داری، پیکتی را «ستاره راک» خواند و حدود یک دهه با او مخالفت کرد.

او در کتاب اول خود، «سرمایه در قرن بیست و یکم»، مهمترین مشکل عصر را به درستی تشخیص داده بود و در اثر بعدی‌اش، «سرمایه و ایدئولوژی»، با درآمیختن تاریخ و مجادله، و با ارائه‌ی مطالعات موردی از سوئد معاصر و روسیة شوروی، برنامه‌ی سیاسی اصیلی ارائه می‌کند که به کاهشِ – دست‌کم - ظالمانه‌ترین نابرابری‌های نشان‌داده‌شده در کتاب اول کمک خواهد کرد. این کتاب در ۱۰ مارس (۲۰ اسفند ۹۸) منتشر شد؛ درست در قلب بحران کرونا. و همه‌ی جهان می‌تواند از آن در برخورد با نابرابری‌های مرتبط با این همه‌گیری جهانی درس‌هایی بیاموزد.